خوشه بندی تطبیق پذیر در شبکه های حسگر بی سیم

شبکه های حسگر بی سیم دارای تعداد زیادی گره حسگر با انرژی و منابع محدود می باشند که در یک محدوده جغرافیایی پراکنده شده اند. یکی از مسائل مهم در این شبکه ها افزایش طول عمر شبکه است. با توجه به محدودیت های موجود در طراحی گره ها در شبکه های حسگر ، خوشه بندی یکی از راه های مناسب برای بهبود در استفاده از انرژی و غلبه بر این محدودیت ها می باشد. هدف از این خوشه بندی، مشخص کردن دسته ای از حسگر هاست که اطلاعات را به یکی از حسگرها که به عنوان سرخوشه شناخته می شود ارسال کنند. این حسگر وظیفه مدیریت اعضاء و ارتباط با بیرون را بر عهده دارد. در این پایان نامه یک پروتکل ارتباطی توزیع شده مبتنی بر خوشه بندی برای شبکه های حسگر بی سیم ارائه شده است. این پروتکل به بازه های زمانی مساوی تقسیم می شود که در ابتدای هر فاز سرخوشه ها انتخاب و خوشه ها تشکیل می شوند و در ادامه هر گره با توجه به برنامه زمانبندی سرخوشه خود، اطلاعات را برای سرخوشه ارسال می کند. در این پروتکل سرخوشه ها توسط گره هایی که دارای کمترین مقدار باقیمانده انرژی در یک همسایگی هستند انتخاب می شوند. این انتخاب سرخوشه به گونه ای توسط گره های ضعیف انجام می گیرد که بار مصرف انرژی از روی گره های ضعیف برداشته شده و به گره های دیگر انتقال داده می شود. انتخاب سرخوشه ها در این پروتکل بر مبنای وزن دهی می باشد. وزن هز گره ترکیبی از مقدار انرژی باقیمانده گره و قدرت سیگنال ارتباطی آن گره می باشد. نتایج شبیه سازی عملکرد بهتر این پروتکل نسبت به پروتکل های لیچ و لیچ سی را نشان داد. همچنین نتایج شبیه سازی نشان داد که پروتکل پیشنهادی یک پروتکل کاملا توزیع شده می باشد و به هیچ پارامتر و یا گره خاصی از شبکه وابسته نیست.